Schoonhovense Mixed Hockey Club
|
|
Oudheid
Meer dan 5000 jaar geleden speelden rijke Perzen een spel dat veel
lijkt op polo, een spel dat nu nog wordt gespeeld. Polo is een soort hockey,
alleen hierbij zitten de spelers op een paard en is de stick ietsje langer.
De minder rijke mensen, zoals kinderen en arbeiders, wilden dit spel ook
graag spelen, maar hadden geen geld om een paard te kopen. Zij maakten
kortere stokken, zodat ze het spel gewoon op de grond konden spelen. Het
echte polo met paarden verspreidde zich via India en Japan over een groot
deel van Azië.
In Griekenland werd later ook polo gespeeld. Uit een opgraving die
halverwege de 20e eeuw werd gedaan in Athene, de hoofdstad van Griekenland,
is gebleken dat uit polo weer andere speelvormen met stok en bal ontstonden.
Zo speelden de Grieken 478 jaar vóór Christus het spel Horn, ook met stok en
bal. Hoe dat precies ging, weten we helaas niet.
De Romeinen speelden ook een soort hockey op het strand. Maar in plaats van
een bal gebruikten ze een echte mensenschedel! Deskundigen denken dat het
hockeyspel met bal en stok vanuit het Romeinse rijk uiteindelijk in Engeland
terecht is gekomen.
Afrika en Amerika
Lang geleden werd in Afrika door de Bahukastam een spel gespeeld
dat thepu heette. De stokken die de mensen gebruikten, waren gemaakt van
takken uit palmbomen. Met deze stok moest een rubberen bal in het doel van
de tegenstander worden geslagen. Dit spel lijkt een beetje op grenshockey,
wat je misschien wel eens op de training als oefening voor het slaan en
stoppen hebt gedaan. In het oude Egypte werd een spel gespeeld waarvan de
naam lijkt op hockey; hocksha. Ook hierbij gebruikten de mensen gesneden
palmboomtakken en een harde bal. Dit spel schijnt overigens nog steeds in
afgelegen gebieden van Egypte te worden gespeeld. Arabische stammen spelen
het Egyptische hocksha met een houten bal. Dit spel heet dahwa en wordt
vooral in Noord-Afrika gespeeld. De Azteken, een oude Indianenstam in
Amerika, speelden een soort hockey tegen andere stammen. De ballen waren van
hout gemaakt en de stokken van dierenbotten. Deze stokken hadden aan de
onderkant eenzelfde soort krul als we die nu bij onze hockeystick hebben. De
Mapuche-Huilliche Indianen van de Araucana-stam speelden een spel om te
laten zien dat ze de strijd met een ander volk aandurfden. Dit spel heette
chueca en werd gespeeld op een veld van ongeveer 200 tot 300 meter lang en
20 tot 30 meter breed. De spelers stonden twee aan twee tegenover elkaar. De
wedstrijd begon met een bully en het was de bedoeling de bal over de
achterlijn van de tegenpartij te slaan of te drijven. In de 17e eeuw werd
dit spel verboden, omdat regelmatig te ruw werd gespeeld, waardoor mensen
gewond raakten.
Ook in onze jaartelling werd in Ierland een spel met stok en bal gespeeld,
dat later de naam hurley (of baire) kreeg. Het spel is voortgekomen uit de
Keltische cultuur en wordt nog altijd gespeeld in Ierland. In Frankrijk
speelden de mensen crosse, een balspel met een kromme stok met een dikker
uiteinde, op een veld van ongeveer 300 meter lang. Meestal speelden twee
dorpen uit de buurt tegen elkaar. Halverwege de 18e eeuw werd dit spel niet
meer gespeeld. Toen Hendrik II in Engeland regeerde, ging men daar ook het
Ierse hurley spelen. De Engelsen gaven het spel een andere naam, kappan. In
de 17e eeuw veranderde de naam in bandy. Bandy werd gespeeld op harde
stranden of op ijsvlakten. Bandy dat op ijs werd gespeeld, heette ook wel
hockey on ice, en werd al snel populair, ook in de rest van Europa. Overal
werd weer een andere versie van het spel met de stick met twee platte kanten
en een houten schijf gespeeld. Het aantal spelers per team wisselde van 15
tot soms wel 100 personen! In Engeland waren in de 18e eeuw verschillende
spelen verboden, omdat ze te gevaarlijk waren. Later in de 19e eeuw werden
allerlei spullen ontwikkeld om de spelers te beschermen tegen verwondingen.
Daardoor konden de spelen weer worden beoefend. Vooral op scholen en
universiteiten in Engeland werd toen (en nu nog steeds) veel aan sport
gedaan. Hockey was een van die sporten. De naam hockey is volgens velen
afgeleid van het Engelse woord hook (haak), maar sommige Fransen beweren dat
het van het franse woord hoquet (herdersstaf) komt. Je kunt wel zeggen dat
de Engelsen ervoor hebben gezorgd dat het moderne hockey nu in veel landen
actief wordt beoefend. Zij brachten de sport over naar Australië,
Nieuw-Zeeland en Brits-Indië (nu India en Pakistan). Vooral in dat laatste
gebied werd de sport heel populair. De manier waarop de mensen daar met de
stick en bal om konden gaan, was heel bijzonder. Technisch waren zij dan ook
de beste hockeyers van dat moment.
Nederland
In 1891 bracht Pim Mulier het veldhockey van Engeland naar
Nederland. Haarlem was de stad waar het eerste hockey op gras werd gespeeld.
Bandyspelers gingen buiten het winterseizoen veldhockey spelen. In 1895 werd
al gespeeld om het kampioenschap van Nederland; de winnaar kreeg de Pim
Mulier-wisselbeker. In 1898 werd door vijf clubs de Nederlandsche Hockey en
Bandy Bond (NHBB) opgericht in hotel Krasnapolsky te Amsterdam. Vlak na de
oprichting verlieten de bandyspelers de bond en gingen ze hun eigen weg. In
1909 waren elf verenigingen lid van de NHBB, in 1919 waren dat er al 29.
Nederland speelde in het begin met een aantal eigen regels. Zo had de stick
twee platte kanten en was de bal gemaakt van gevlochte touw en canvas. De
bal was groter en veel lichter dan nu en omdat hij een oranje kleur had,
werd hij de sinaasappel genoemd. Spelers mochten de bal met de voet stoppen
en de tegenstander met de stick haken. Als een van de aanvallers de bal
kreeg terwijl hij dichter bij de doellijn stond dan minstens drie
tegenstanders, stond hij buitenspel en kreeg hij een vrije slag tegen. Deze
regels waren natuurlijk niet zo handig in wedstrijden tegen teams uit andere
landen. En omdat Nederland met het heren hockeyteam wilde deelnemen aan de
eigen Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam, gingen we vanaf 1926 volgens
de internationale regels spelen. In datzelfde jaar werd ons land ook lid van
de Internationale Hockey Federatie, de FIH.
Na de mooie tweede plaats van het Nederlands herenteam op de Olympische
Spelen in Amsterdam in 1928, gingen veel mensen hockeyen. Vooral kinderen
wilden het hockeyspel wel een keertje proberen. Door de grote groei
van jeugdleden werd in 1932 het jeugdhockey georganiseerd door de
hockeybond. Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog
(1940-1945) werd nog steeds competitie gespeeld, maar in mindere mate.
Alleen in 1945 lag de competitie helemaal stil. Toch bleef de hockeybond
groeien: na de oorlog had zij al 15.000 leden!
Vanaf 1970 kwamen er meer toernooien, zoals de Europese- en
Wereldkampioenschappen voor landenteams en de Europacup voor
landskampioenen. Nadat de Nederlandse heren in 1973 in Amstelveen
wereldkampioen waren geworden, werd hockey nog populairder in Nederland.
Inmiddels telt de KNHB in 2003 150.000 leden.
Geschiedenis van het dameshockey
Aan het einde van de 19e eeuw speelde een aantal dames uit Haarlem en
omgeving bandy op de bevroren vijver van het vroegere jachtgebied van Graaf
Floris V. Met de komst van het veldhockey in Nederland gingen dames ook op
gras hockeyen. In die tijd was er al contact met Engelse clubs en werden er
ook wedstrijden gespeeld. In 1911 werd de Nederlandse Dames Hockey Bond (NDHB)
opgericht. De competitie vond plaats op doordeweekse dagen met de regels van
toen. In 1913 verschoof de competitie naar de zaterdag, maar vanaf 1918 werd
de damescompetitie op zondag gespeeld. Net als de heren hockeyden de dames
vanaf 1926 volgens de Engelse regels. Tijdens de Tweede Wereldoorlog eiste
de Duitse bezetter dat de NDHB zich aansloot bij de KNHB. De voorzitster van
de damesbond werd het eerste vrouwelijke bestuurslid van de KNHB. In 1951
organiseerde Nederland het eerste internationale Dames Hockeytoernooi, waar
Franse en Zwitserse vrouwenteams aan deelnamen. In de jaren vijftig en
zestig nam het Nederlandse dameshockeyteam deel aan verschillende
wereldtoernooien. In 1971 wonnen de Oranje dames in Auckland (Nieuw-Zeeland)
het eerste wereldbekertoernooi van de IFWHA (International Federation of
Woman's Hockey Associations, de internationale dames hockeybond). Drie jaar
later werd in het Wembley stadion in Londen voor de eerste keer in de
hockeygeschiedenis van de Engelse dames gewonnen.
Zoals je in hoofdstuk drie van dit boekje kunt lezen, speelden de dames een
aantal jaren twee soorten wereldkampioenschappen: die van de International
Federation of Woman's Hockey Associations (IFWHA) en de officiële World Cup
van de Internationale Hockey Federatie (FIH). Maar als de dames ooit wilden
meedoen aan de Olympische Spelen, dan moesten ze zich definitief aansluiten
bij de FIH. De voorzitter van de KNHB zorgde ervoor dat in 1973 (tijdens het
wereldkampioenschap voor heren in Amstelveen) een bijeenkomst van de twee
bonden plaatsvond waarin zij de mogelijkheid tot samenwerking bespraken.
Uiteindelijk sloot de IFWHA zich in 1978 aan bij de FIH, zodat er vanaf toen
één internationale hockeybond voor dames en heren was: de FIH.
Geschiedenis van het jeugdhockey
Zoals je eerder in dit boekje hebt kunnen lezen, werd vanaf 1931 meer
aandacht aan de jeugd besteed. In 1951 werd op de Veluwe het eerste
jeugdhockeykamp georganiseerd en dit werd vele jaren met succes gehouden. In
de districten en ook op nationaal niveau werden allerlei commissies
opgericht die zich bezighielden met het jeugdhockey. Er kwamen ook nationale
jeugdelftallen die internationaal veel succes behaalden.
Omdat de Nederlandse teams op internationale toernooien zo goed presteerden,
wilden steeds meer kinderen gaan hockeyen. In 1968 werd de jeugd op leeftijd
ingedeeld in 4 groepen: A (16-18 jaar), B (14-16 jaar), C (12-14 jaar) en D
(10-12 jaar). In 1975 kwam daar nog een E-categorie bij voor kinderen van
8-10 jaar. De E-tjes worden nu ook wel mini's genoemd. Zij hockeyen op een
kwart veld met kleine teams bijvoorbeeld '6 tegen 6' of '8 tegen 8'. Later
is bij de jongste jeugd nog een groep gekomen: de F-jes. Zij zijn 6 of 7
jaar en leren op speelse manier hockeyen. Zij worden ook wel de 'benjamins'
genoemd.
Geschiedenis van het zaalhockey
In Duitsland en Oostenrijk werd in Europa als eerste zaalhockey gespeeld.
Pas toen in 1962/1963 in Nederland de winter zo streng was dat lange tijd
niet op het veld kon worden gespeeld, gingen veel mensen zaalhockeyen. In
1964 deed het Nederlands zaalhockeyteam mee aan een toernooi in Antwerpen en
eindigde daar op de 4e plaats. In het seizoen 1969/1970 werden in het hele
land districtswedstrijden georganiseerd. In Leiden werd daarna om het
Nederlands kampioenschap gestreden, waar 25 dames- en 35 herenteams aan
deelnamen.
In 1975 worden voor de eerste keer ook jeugdkampioenschappen georganiseerd.
Sinds 1989 wordt de zaalhockeycompetitie door de districten georganiseerd.
De nationale teams deden van 1990 tot 2000 niet mee aan internationale
zaalhockeywedstrijden. Dit kwam vooral door het drukke veldhockeyprogramma
van de internationals, waardoor er te weinig tijd en geld over was voor
internationaal zaalhockey. Door de toegenomen populariteit van zaalhockey in
Nederland speelde het Nederlands herenteam in 2000 sinds lange tijd weer
eens een Europees Kampioenschap zaalhockey voor B-landen, ze wonnen dit
toernooi en promoveerden naar de A-divisie. Vandaar dat Nederland nu is
ingedeeld bij het EK voor A-landen.
Bondsbureau KNHB
In 1932 was het eerste bondsbureau maar een klein kamertje in Hilversum waar
één persoon werkte. Maar het bondsbureau is net als de hockeybond in al die
jaren erg gegroeid. Na kantoren in Hilversum, Amsterdam en Amstelveen, is
het bondsbureau nu in Utrecht in de provincie Utrecht gevestigd. Er werken
ongeveer dertig betaalde werknemers, die ervoor zorgen dat in Nederland zo
goed mogelijk kan worden gehockeyd. De zes districtsbesturen en kantoren in
Nederland helpen het bondsbureau daarbij. Zij organiseren onder andere de
zaalhockeycompetitie in de districten. Iedereen die vragen heeft over hockey
kan naar het bondsbureau bellen, schrijven of e-mailen.
Hockeyopleidingen
Het district Zuid-Nederland begon in 1960 met het organiseren van cursussen
voor jeugdhockeyleiders. Mevrouw Fonteyn en de heren Van Heumen en Van Rooy
hielden zich in die tijd bezig met het opzetten van diverse
hockeyopleidingen. In 1970 werd de Commissie Hockey Opleidingen (CHO)
opgericht. Deze commissie organiseerde allerlei cursussen, zoals
Jeugdhockeybegeleider, Jeugdhockeytrainer en Hockeytrainer/coach A en B.
Hierdoor werden hockeyers bij de verenigingen beter getraind en begeleid,
zodat het hockeyniveau in Nederland beter werd. De naam veranderde in het
seizoen 1986/1987 in de commissie Hockeyontwikkeling Topsportcoördinatie en
Opleidingen (HTO). Sinds 1989 heet de commissie Hockeyontwikkeling
Opleidingen en Jeugd (HOJ). De commissie HOJ zorgt er nu voor, dat:
- de kwaliteit van de cursussen goed blijft;
- de kwaliteit van de docenten goed blijft;
- informatie wordt gegeven via cursusboeken en andere
KNHB-uitgaven;
- (internationale) ontwikkelingen worden bijgehouden;
- bijscholingen voor trainers/coaches worden georganiseerd, zodat
trainers en coaches op de hoogte blijven van de ontwikkelingen;
- mensen enthousiast worden gemaakt om aan cursussen en
bijscholingen mee te doen;
- het contact met de verenigingen goed blijft;
- projecten worden georganiseerd (zoals: Spelregelkennislijn voor
de jeugd);
- brochures verschijnen die de verenigingen kunnen helpen bij de
organisatie van cursussen
- het vakblad hockey op de site invulling krijgt
Het cursusaanbod van de KNHB is al aardig gegroeid. De meeste opleidingen
zijn verdeeld in zogenaamde modules. Een module is een deel van een
opleiding waarin één onderwerp wordt behandeld uit het hele pakket van de
cursus. Iedere module wordt afgesloten met een certificaat (soort
deeldiploma). Wanneer de cursist alle modules van de opleiding heeft gevolgd
en afgemaakt, krijgt hij het diploma. Op deze manier kunnen mensen zelf hun
tijd indelen en hoeven zij niet een lange cursus in één keer te volgen, maar
stapje voor stapje, zoals het hen uitkomt.
Hockey Magazine
In 1931 verscheen het eerste nummer van de Hockey Sport, de voorloper van
Hockey Magazine. Jan Hoven werd hoofdredacteur en bleef tot 1958 in deze
functie. Daarna werden Wim Kortland, Willem Brand, Jan Okkinga, Jan Mulder,
Aad Gaanderse en Jan de Deugd hoofdredacteur. In 1986/1987 veranderde de
naam in Hockey Magazine en verscheen het blad één keer in de maand. Hockey
Magazine Actueel verscheen tijdens de competitie elke week. In het seizoen
1993/1994 verscheen Hockey Magazine tijdens de competitie weer wekelijks en
kwam vier keer per jaar een Hockey Magazine Special uit die gratis naar alle
leden werd gestuurd. Vanaf heden verschijnt Hockey Magazine op A4-formaat
(tijdschrift) en is de Special een uitgebreide variant hier op. Drie keer
per jaar ontvangen alle KNHB-leden deze Hockey Magazine Special. tevens is
het abonnement uitgebreid met een Online nieuwsbrief.
Wereld hockeybond
De Internationale Hockey Federatie (FIH) werd in 1924 in Parijs opgericht.
Twee jaar later sloot Nederland zich aan bij de FIH. Aan het begin van de
Tweede Wereldoolog waren al veertien landen lid van de FIH. Voordat er
officieel internationale toernooien werden gespeeld, hield de FIH een lijst
bij van beste hockeylanden. In 1955 stond Nederland tweede op deze lijst. De
FIH startte in 1970 met het hockeytijdschrift World Hockey, dat nu nog
steeds eens in de twee maanden verschijnt. De bond heeft haar kantoor in
Brussel, België. Van daaruit regelt ze de internationale toernooien en
evenementen die over de hele wereld worden gehouden. De FIH is
verantwoordelijk voor de officiële internationale wedstrijden die buiten
Europa worden gespeeld, zoals de Wereldkampioen-schappen op het veld (en
vanaf 2003 ook in de zaal) en de Champions Trophy. In 2001 zijn 112 landen
lid van de FIH.
Europese hockeybond
Op een gegeven moment kon de FIH al het werk niet meer aan en besloot daarom
dat de verschillende continenten (werelddelen) hun eigen zaakjes moesten
regelen. Dus werd in de jaren zestig de Europese Hockey Federatie (EHF)
opgericht. In 1992 waren 36 bonden uit 24 landen lid van de EHF. Dat er meer
bonden waren dan landen, komt omdat veel Europese landen toen nog twee
bonden hadden: één voor de dames en één voor de heren. In de jaren '90
gingen veel nationale dames- en herenbonden samen in één organisatie. In
2001 waren er 42 bonden uit evenveel landen lid van de EHF. Tot 1996 was het
hoofdkantoor van de EHF in Den Haag gevestigd, nu zit het in Dublin
(Ierland).
De EHF regelt de Europese wedstrijden en is daar dus ook verantwoordelijk
voor. Alleen wanneer bij een Europese kampioenswedstrijd kwalificatie voor
een wereldtoernooi kan worden behaald, heeft de FIH de verantwoordelijkheid.
Dat geldt bijvoorbeeld voor de Europese Kampioenschappen van de beide Jong
Oranje teams die eens in de vier jaar worden gespeeld. Ieder jaar
organiseert de EHF de Europese clubkampioenschappen (Europacup I). Voor de
heren gebeurt dat al sinds 1969 en voor de dames sinds 1974. Sinds een
aantal jaren is er ook een Europees kampioenschap voor bekerwinnaars: de Cup
Winners Cup (Europacup II). Sinds 1990 organiseert de EHF ook ieder jaar de
Europese zaalhockeykampioenschappen voor clubs. Ook worden sinds kort de
Europese zaalhockeykampioen-schappen voor landenteams gespeeld.
Hoofdstuk II: Het veldhockeyspel
Het speelveld
Het hockeyveld heeft een rechthoekige vorm van 91 meter lang en 55 meter
breed. Alle grenzen worden aangegeven met een witte lijn van ongeveer 7,5 cm
breed. De lange lijnen heten zijlijnen en de korte lijnen heten
achterlijnen. Het deel van de achterlijn dat tussen de doelpalen loopt, heet
de doellijn. Op het veld zijn twee cirkels, twee 23-meterlijnen en een
middelijn aangebracht. Op 6,4 meter van beide doelen ligt een 15 cm dikke
stip. Deze stip is de plaats waar de strafbal wordt genomen.
De stick
Om te kunnen hockeyen, heb je natuurlijk een stick nodig. De eerste
hockeysticks waren heel hard en helemaal niet buigbaar, dit kwam doordat ze
uit één stuk hout werden gemaakt. Veel houten sticks die we nu in Nederland
gebruiken, worden tegenwoordig in India en Pakistan gemaakt. De duurste
worden verstevigd door kunststof met moeilijke namen, zoals: glasfiber,
polyfiber, aramide en carbon. Tot een paar jaar geleden werden er ook
aluminium sticks verkocht, maar omdat bij een breuk van deze stick de haak
nog wel eens scherpe punten had, werd de haak een levensgevaarlijk
projectiel. Daardoor zijn aluminnium sticks omstreeks 1998 verboden.
Tegenwoordig word veel gebruik gemaakt van kunststofsticks. De stick wordt
grotendeels gemaakt uit een mal. Dit is de kern van een kunststofstick, maar
de stick komt ruw uit zo´n mal. Na vele malen lakken en verf spuiten krijgt
de stick zijn gladde vorm. Veelal bezit zo´n stick de kunststoffen die ook
bij houten sticks worden gebruikt om de stick te verstevigen: glasfiber,
polyfiber, aramide en carbon. Voordeel van zo´n kunststofstick is dat alle
sticks hetzelfde zijn doordat ze uit een mal komen, dus je hebt niet zoals
bij houten sticks last van nerven, wat vaak een breuk veroorzaakt.
Een stick mag tussen de 340 gram en 794 gram wegen. Daarnaast moet de stick
door een ring met een diameter (grootte van de circel van de ring) van 5,10
cm kunnen worden gehaald. Als een stick daar niet doorheen kan, mag er niet
mee worden gespeeld.
De bal
Vroeger speelden mensen met alles wat rond was. Rond 1950 werd met
een bal van kurk gespeeld of met ballen van paardenhaar met daar omheen een
laagje van kurk of leer. Tegenwoordig gebruiken we allerlei kunststofballen
die soms worden gevuld om het juiste gewicht te krijgen. Een bal mag tussen
de 156 en 163 gram wegen. De omtrek van de bal ligt tussen de 22,4 cm en
23,5 cm. De buitenkant van de bal is meestal glad, maar een naad of kleine
putjes zijn toegestaan (dimple-bal). Dimple ballen worden vaak gebruikt bij
hockey op een waterveld omdat deze ballen sneller rollen dan gladde ballen.
De wedstrijd
Een veldhockeywedstrijd duurt 2 x 35 minuten en wordt gespeeld door twee
teams met ieder elf spelers. De twee scheidsrechters leiden de wedstrijd,
die begint met de toss, waarbij de aanvoerders van de teams de speelrichting
of de beginslag kiezen. Een beginslag wordt op de middenlijn genomen.
Wanneer een van de teams een doelpunt heeft gescoord, neemt het andere team
weer een beginslag vanaf de middenlijn. Er kan alleen worden gescoord
wanneer de aanvallende partij de bal in de cirkel van de tegenstander heeft
aangeraakt. Een bal die van buiten de cirkel op doel wordt geslagen en
zonder aanraking door een aanvaller van de eigen partij in het doel
terechtkomt, telt niet als doelpunt. De scheidsrechter geeft dan aan dat de
verdedigende partij mag uitslaan.
Andere regels
Er zijn natuurlijk veel meer spelregels waaraan de spelers zich
moeten houden tijdens een wedstrijd. Deze spelregels staan in het
spelreglement van de KNHB. Er zijn aparte reglementen voor veldhockey en
zaalhockey. Maar behalve deze spelregels gelden bij hockey ook zogenaamde
'omgangsregels' waaraan spelers zich moeten houden, zodat ze zich op het
veld netjes en sportief gedragen (normen & waarden). En verenigingen moeten
ervoor zorgen dat de wedstrijdformulieren goed worden ingevuld en naar de
hockeybond worden gestuurd. Deze en andere regels staan in het
Bondsreglement, de Statuten, het Huishoudelijk Reglement en het
Tuchtreglement van de KNHB.
Hoofdstuk III: Overzichten Nederlands Heren- en Damesteam
Coaches Heren sinds 1928
1928-1936 L.J.(Ome Jaap) Quarles van Ufford |
1936-1939 J.F. Wagener |
1948-1950 Huib Dupon |
1950-1951 Piet Nefkens |
1951 J.G. Harkema |
1952-1957 Rein de Waal |
1957-1960 Dick Loggere |
1960-1961 Jan Anjema |
1969-1970 Roepie Kruize |
1970 Jules Ancion |
1971-1973 Ab van Grimbergen |
1973-1975 Cees Tania |
1975-1986 Wim van Heumen |
1986-1987 Frans Spits |
1987-1990 Hans Jorritsma |
1990-1991 Rob Bianchi |
1991-1993 Hans Jorritsma |
1993-1998 Roeland Oltmans |
1998-2000 Maurits Hendriks |
2000-2003 Joost Bellaart |
2003-2004 Terry Walsh 2005- Roelant Oltmans |
1965-1974 Jo Jurissen | |
1975-1977 Riet Küper | |
1977-1980 Huib Timmermans | |
1980-1989 Gijs van Heumen | |
1989-1993 Roeland Oltmans | |
1993-1994 Bert Wenkink | |
1994-2000 Tom van ´t Hek | |
2000-..... Marc Lammers | |
Resultaten titeltoernooien
Hieronder volgen de resultaten van de heren en dames bij de grote
internationale titeltoernooien.
Voor de duidelijkheid: goud is kampioen, zilver is de 2e plaats en
brons staat voor de 3e plaats.
Heren
Olympische Spelen
1928 Amsterdam | zilver |
1932 Los Angeles (USA) | Nederland deed niet mee |
1936 Berlijn (Duitsland) | brons |
1948 Londen (Engeland) | brons |
1952 Helsinki (Finland) | zilver |
1956 Melbourne (Australië) | Nederland deed niet mee (officieel teruggetrokken) |
1960 Rome (Italië) | 9e plaats |
1964 Tokyo (Japan) | 7e plaats |
1968 Mexico City (Mexico) | 5e plaats |
1972 München (Duitsland) | 4e plaats |
1976 Montreal (Canada) | 4e plaats |
1980 Moskou (Rusland) | Nederland deed niet mee (internationale boycot) |
1984 Los Angeles (USA) | 6e plaats |
1988 Seoul (Zuid-Korea) | brons |
1992 Barcelona (Spanje) | 4e plaats |
1996 Atlanta (USA) | goud |
2000 Sydney (Australië) | goud |
2004 Athene (Griekenland) | zilver |
1973 Amstelveen | goud |
1975 Kuala Lumpur (Maleisië) | 9e plaats |
1978 Buenos Aires (Argentinië) | zilver |
1982 Bombay (India) | 4e plaats |
1986 Londen (Engeland) | 7e plaats |
1990 Lahore (Pakistan) | goud |
1994 Sydney (Australië) | zilver |
1998 Utrecht | goud |
2002 Kuala Lumpur (Maleisië) | brons |
1974 Madrid (Spanje) | brons | |
1978 Hannover (Duitsland) | zilver | |
1983 Amstelveen | goud | |
1987 Moskou (Rusland) | goud | |
1991 Parijs (Frankrijk) | zilver | |
1995 Dublin (Ierland) | zilver | |
1999 Padova (Italië) | zilver | |
2003 Barcelona (Spanje) | 4e plaats |
1980 Karachi (Pakistan) | 4e plaats |
1981 Karachi (Pakistan) | goud |
1982 Amstelveen &, nbsp; | goud |
1983 Karachi (Pakistan) | 5e plaats |
1984 Karachi (Pakistan) | 4e plaats |
1985 Perth (Australië) | 5e plaats |
1986 Karachi (Pakistan) | 6e plaats |
1987 Amstelveen | zilver |
1988 Lahore (Pakistan) | Nederland deed niet mee (niet geplaatst) |
1989 Berlijn (Duitsland) | zilver |
1990 Melbourne (Australië) | zilver |
1991 Berlijn (Duitsland ) | brons |
1992 Karachi (Pakistan) | 4e plaats |
1993 Kuala Lumpur (Maleisië) | brons |
1994 Lahore (Pakistan) | brons |
1995 Berlijn (Duitsland) | 4e plaats |
1996 Madras (India) | 4e plaats |
1997 Adelaide (Australië) | 4e plaats |
1998 Lahore (Pakistan) | goud |
1999 Brisbane (Australië) | brons |
2000 Amstelveen | goud |
2001 Rotterdam | brons |
2002 Keulen (Duitsland) | goud |
2003 Amstelveen | goud |
Dames
Olympische Spelen | |
1980 Moskou (Rusland) Nederland deed niet mee (internationale boycot) | |
1984 Los Angeles (USA) goud | |
1988 Seoul (Zuid-Korea) brons | |
1992 Barcelona (Spanje) 6e plaats | |
1996 Atlanta (USA) brons | |
2000 Sydney (Australië) brons | |
2004 Athene (Griekenland) zilver |
Wereldkampioenschappen
FIH-toernooien World Cup | |
1974 Mandelieu (Frankrijk) | goud |
1976 Berlijn (Duitsland) | brons |
1978 Madrid (Spanje) | goud |
1981 Buenos Aires (Argentinië) | zilver |
1983 Kuala Lumpur (Maleisië) | goud |
1986 Amstelveen | goud |
1990 Sydney (Australië) | goud |
1994 Dublin (Ierland) | 6e plaats |
1998 Utrecht | zilver |
2002 Perth (Australië) | zilver |
IFWHA-toernooien
1975 Edinburgh (Schotland) | 4e plaats |
1979 Vancouver (Canada) | goud |
1984 Lille (Frankrijk) | goud |
1987 Londen (Engeland) | goud |
1991 Brussel (België) | 4e plaats |
1995 Amstelveen | goud |
1999 Keulen (Duitsland) | goud |
2003 Barcelona (Spanje) | goud |
1987 Amstelveen | goud |
1989 Frankfurt (Duitsland) | 5e plaats |
1991 Berlijn (Duitsland ) | brons |
1993 Amstelveen | zilver |
1995 Mar del Plata (Argentinië) | Nederland deed niet mee (niet geplaatst) |
1997 Berlijn (Duitsland) | brons |
1999 Brisbane (Australië) | zilver |
2000 Amstelveen | goud |
2001 Amstelveen | zilver |
2002 Macau (China) | brons |
2003 Sydney (Australië) | brons |
Belangrijke data voor het Nederlandse hockey
1897 - Pim Mulier brengt hockey van Engeland naar Nederland
1898 - Oprichting van de Nederlandsche Hockey en Bandy Bond (NHBB) in
Krasnapolsky in Amsterdam
1911 - Oprichting van de Nederlandsche Dames Hockey Bond (NDHB)
1926 - Invoering Engelse regels, Nederland wordt lid van de FIH, 1e Heren
interland: België
Nederland, uitslag: 1-2
1931 - District Zuid doet mee aan de competitie
1932 - Jeugdhockey wordt georganiseerd
1935 - De NHBB haalt het woord Bandy uit haar naam en wordt de Nederlandsche
Hockey Bond (NHB)
1938 - De NHB bestaat 40 jaar en mag zich vanaf nu de
Koninklijke Nederlandse Hockey Bond noemen.
1941 - De Nederlands Dames Hockey Bond gaat samen met de KNHB als KNHB
verder
1966 - Piet Duinker wordt de eerste directeur van de KNHB.
(Jan-Willem Gast
volgt hem op in 1983, in 1992 - Komt George Görtemöller en in 1993 wordt
Johan Wakkie directeur)
1968 - Jan Mulder maakt een begin met de opleidingen
1970 - De commissie Hockey Opleidingen (CHO) wordt opgericht
1971 - Reclameborden rondom de velden wordt toegestaan
1973 - Start van de Hoofdklassecompetitie
De Nederlandse heren worden in Amstelveen Wereldkampioen
1975 - De FIH keurt het spelen op kunstgras goed, de KNHB daarna ook.
Wim van Heumen wordt bondsoefenmeester (bondscoach).
Wim heeft een heel belangrijke rol gespeeld bij de ontwikkeling
van het hockey (op het veld, in
de zaal en in het minihockey) en de opleidingen
1976 - Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) laat dameshockey toe bij de
Olympische Spelen
van in Moskou. (Omdat Nederland de boycot tegen Rusland steunt,
doen in Moskou helemaal
geen Nederlandse teams mee)
1980 - Hockeyclub Kampong in Utrecht krijgt het eerste kunstgrasveld van
Nederland.
1990 - Beide oranjeteams worden wereldkampioen
1991 - Reclame op wedstrijdkleding wordt toegelaten
1992 - Instelling van de Trimledencategorie
1995 - De dames worden Europees kampioen in Amstelveen
1998 - In Utrecht wordt het dubbel WK gehouden. De heren worden
wereldkampioen en de dames halen zilver.
2000 - Op de Olympische Spelen in Sydney halen de dames brons en de heren
worden Olympisch kampioen
2001 - Record ledenaantal KNHB
2002 - WK Malesie-Heren winnen brons, CT 2002- Heren winnen goud, WK
Perth-Dames zilver
2003 - KNHB huldigt 150.000ste lid, CT 2003- Heren winnen goud, EK Barcelona
Dames goud, EK Barcelona Heren 4e plaats.
2004 - Op de Olympische Spelen in Athene halen de heren en dames zilver.